روزنامه شرق طی گزارشی از برخورد ترامپ با کشورهای دیگر نوشت: در هنگامه شدت گرفتن رقابت‌های ژئوپولیتیک و اقتصادی، آمریکای ترامپ و راست افراطی در اروپا در تلاش برای افزایش ثروت و قدرت خود به سیاست‌هایی روز آورده‌اند که می‌توان آن را نئومرکانتیلیستی نامید. روند جهانی شدن که موجب انتقال شغل‌های صنعتی سنتی از اروپا به دیگر کشورها شده است. به علاوه، اختلال ناشی از کرونا در زنجیره تامین جهانی و تمایل فزاینده آمریکا و اروپا به تبدیل وابستگی‌های مقابل اقتصادی به سلاحی علیه رقبا و دشمنان نیز به رشد گرایش به سیاست‌های نئومرکانتیلیستی کمک کرده است.

نفرت ترامپ از هرگونه مقررات محدودیت‌زا در سطح بین‌المللی موجب بی‌میلی او درباره ائتلاف‌های مسئولیت‌زا و استانداردهای بین‌المللی شده‌ است. او که خود را «رهبری قوی» تصور می‌کند، میل آشکاری به تحسین دیگر «رهبران قوی» و مادام‌العمر مانند رهبران روسیه و چین و کره شمالی و تحقیر رهبران لیبرال‌دموکرات که با انتخابات و حداکثر برای دو دوره روی کار می‌آیند، دارد. نگاه او به جهان مانند نگاه سرکرده‌های اشرار است که محله را بین خود تقسیم می‌کنند. از نظر او رهبرانی مانند پوتین و شی جین‌پینگ حق دارند منطقه نفوذ خاص خود را داشته باشند و خود نیز حق کنترل بقیه جهان را دارد. از منظری تاریخی، چنین سیاستی مکمل سیاست‌های تجاری مرکانتیلیستی و در حکم بازگشت به مدل روابط بین‌المللی در قرن نوزدهم و قبل از آن است.

یکی از ویژگی‌های قدرت‌های استعماری نبود احساس مسئولیت در قبال ملل تحت استعمار بود. صدور دستور ترامپ مبنی بر توقف کمک‌های خارجی آمریکا در این قالب قابل فهم است. کمک‌های خارجی در بین طرفداران ترامپ بسیار نامحبوب است. در اینجا نیز اظهارات جعلی، ازجمله اینکه گویا کمک‌های خارجی به یک‌چهارم بودجه بالغ می‌شود، مبنای تبلیغات است. این در حالی است که این کمک‌ها به یک درصد بودجه هم نمی‌رسد.

به‌ علاوه، جان کندی که نهاد کمک‌های خارجی آمریکا USAID را تأسیس کرد، تصریح کرد که هدف این کمک‌ها در درجه اول تأمین ایمنی و امنیت آمریکا از طریق ریشه‌کنی بیماری‌های مسری، جلوگیری از قحطی، تثبیت کشورهای فقیر، تقویت دموکراسی‌ها، سد ایدئولوژی‌های ضد آمریکایی و گشودن بازارهای جدید است. سیاست‌های تحکم‌آمیز ترامپ درباره اوکراین، آفریقای جنوبی، غزه و برخی از کشورهای عربی و نیز ادعا بر گرینلند، کانال پاناما و کانادا به‌ عنوان ایالت پنجاه‌ویکم آمریکا بر پایه مطالب جعلی و فشار برای کاهش بهای نفت نیز یادآور عملکرد قدرت‌های استعماری و نادیده‌گرفتن حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها براساس قوانین بین‌المللی است.

در این زمینه، تحکم به اوکراین مبنی‌بر دادن ۲۰ درصد از قلمرو خود به روسیه، واگذاری ۵۰ درصد از منابع طبیعی کمیابش به آمریکا و قطع امید از پیوستن به ناتو و دخالت‌ نداشتن اوکراین و اروپا در روند صلح درخور توجه است. امضای یک فرمان اجرائی مبنی‌ بر لغو هرگونه کمک به آفریقای جنوبی با ادعاهای غلط درباره نقض حقوق بشر اقلیت سفیدپوست آن کشور، ادعای مصادره زمین‌های سفیدپوست‌ها و حمایت از «فعالان بد» در جهان، ‌اظهارات نادرست ترامپ و ایلان ماسک علیه آفریقای جنوبی، توقف کمک چند صد میلیون‌دلاری به آفریقای جنوبی عمدتا برای مقابله با بیماری ایدز، نمونه دیگری از روش‌های تحکم‌آمیز ترامپ است. با این حال، نظر به اینکه ترامپ اکنون رهبر کشوری با بزرگ‌ترین اقتصاد و توان نظامی و دیپلماتیک است، همه با خونسردی، رعایت او را می‌کنند و منتظر فروکش‌کردن این توفان نابهنگام‌ هستند.